Zo snel en langzaam tegelijk
Wat gaat de wereld toch snel en tegelijkertijd toch langzaam. Twee weken geleden kregen we mail dat onze vlucht die later die avond zou gaan was geannuleerd. We hadden zelf al besloten sowieso niet te gaan, maar toch. Ondertussen hadden onze werkgevers ons ook al verzocht om door te werken aangezien we beiden een vitaal beroep hebben. En die werelden veranderden snel, mijn vriend bij de politie ik bij het spoor; de zeilen moeten bij. Thuis hier op het erf lijkt de wereld heel vredig te zijn. Maar schijn bedriegt zien we iedere dag opnieuw aan de alarmerende cijfers.
Toen onze vlucht geannuleerd werd begonnen we heel optimistisch een lijstje te maken. Het Corona klussenlijstje. De schuur staat er al 6 jaar maar de boei stond nog steeds alleen in de grondverf, we wilden ooit nog eens een extra perkje in de tuin maken, de tuinset moest hoognodig geschuurd en gelakt. We hebben al jaren een groentetuin die we zelf ieder jaar in het begin van het seizoen groentetuin noemen en in de loop van het seizoen de groene tuin en dat gaat ons dit jaar niet gebeuren! Mijn vader, en tevens de buurman, vroeg of de kalfjes niet bij ons in de wei mochten en maakte het weiland klaar. De eerste klusjes kunnen weggestreept worden van het lijstje en de volgende klusideeën worden weer toegevoegd.
Juist in deze tijd realiseren wij ons extra goed hoe fijn we het hebben te mogen wonen waar we wonen. In Nederland waar we op elkaar letten en waar de zorg goed is ingericht, Op de Overmaat waar de tijd zo langzaam gaat en in de wereld om ons heen de wereld zo snel …..
4 april 2020, Irene Tijs
-------------------------------------------------------------
blog in de serie 'IJsselhoeven ten tijde van Corona'
zie www.ijsselhoeven.nl/journaal voor andere bijdragen
