75 jaar vrede
75 jaar Vrede, Vrijheid ……. wat betekent het voor mij?
Vandaag, 17 april, 75 jaar geleden moeten de bewoners van Vaassen wel heel erg geschrokken zijn. Terugtrekkende Duitsers bliezen twee tanks op aan de zuidzijde van het dorp. Kort daarna lieten ze met springstof de bomen aan de noordzijde over de weg vallen.
Vrijheid kwam met voor velen met angst en onzekerheid. Wat gaat er nu gebeuren en leeft mijn familie nog?
Die morgen werd het veel Vaassenaren heel duidelijk dat er een eind kwam aan 5 jaar onderdrukking. Net als voor de inwoners van dorpen, steden en het platteland langs beide kanten van de IJssel.
Zeker in deze dagen hoor je de vele verhalen van vreugde en feest die veel mensen gekend hebben in die tijd. Maar ook de verdrietige verhalen van families die getroffen waren door de gevolgen van het oorlogsleed.
Vrijheid heeft een heel grote prijs. We hoeven maar te denken aan de gevolgen van beschietingen die niet alleen de steden troffen maar vaak ook het platteland met zijn vele boerderijen en hun bewoners. De boerderijen en haar bewoners die vele onderduikers het leven gered hebben. Die veel mensen “zwart” van voedsel hebben voorzien. Dit alles met gevaar voor eigen have en goed. Het zijn vaak de persoonlijke verhalen die duidelijk maken dat er met vrijheid persoonlijk leed verbonden is.
Het is heel belangrijk dat die persoonlijke verhalen worden doorgegeven. Dat we die vertellen aan onze nieuwe generaties. Het mag niet zo zijn dat alleen hen die na de verschrikkingen van 5 jaar onderdrukking begrepen dat vrede en vrijheid geen vanzelfsprekendheid is.
Vrijheid vraag een persoonlijk inzet. Wil je in vrede leven dan moet je er soms wat voor doen en soms wat voor laten. Dat vrijheid toch ook grenzen kent als je met elkaar een gemeenschap vormt. Dat omzien naar elkaar een deel van die vrede is. Vrede vraagt wat van mij persoonlijk.
Dat is een drijfveer voor mij om de verhalen van toen te vertellen en door te geven. Verhalen van slachtoffers en die slachtoffers herdenken en gedenken. Verhalen van overlevenden die op vrede hoopten en snakten naar vrijheid. Velen vierden de vrijheid uitbundig met de hoop op toekomst van vrede en vrijheid voor iedereen. Die “Vrijheid” mogen we ook nu vieren. In een tijd, net als toen. Een tijd waarin we dankzij het “verleden” leven in vrijheid met alle onzekerheden, beperkingen en persoonlijk verdriet.
17 april 2020, Hans Achterbergh
-------------------------------------------------------------
blog in de serie 'IJsselhoeven ten tijde van Corona'
zie www.ijsselhoeven.nl/journaal voor andere bijdragen
