Theatraal afscheid 't Halfvasten
Bron: De Stentor Zutphen, zaterdag 13 september 2014
HALFVASTEN
Verhalen vangen in Cortenoever. Boerderij ‘ t Halfvasten wordt gesloopt. Dit weekeinde is er een theatraal afscheid.
door Agnes van Brussel CORTENOEVER – Met een mythische zonnekar rijdt Cornelis onhoorbaar door de weilanden langs de IJssel in Cortenoever. Hij vangt en bewaart verhalen op sterk water. Het zijn verhalen die dreigen te verdwijnen, omdat het landschap drastisch verandert. Als een jutter verzamelt hij die verhalen en laat er flarden van zien op de netten die hij heeft neergezet. Verhalen over bijna verdronken koeien, over de gevechten langs de IJssel in de TweedeWereldoorlog en tenslotte over de dijk die op deze plaats wordt open gebroken, boerderij ’t Halfvasten die wordt gesloopt en het water dat de ruimte krijgt. Cornelis redt de verhalen en verdwijnt in een spectaculaire vlucht. Het is prachtig locatietheater van theatergroep Prins te Paard, als slot van een avond met een film over Cortenoever, een laatste bezichtiging van de boerderij en tot slot de voorstelling Cornelis.
Dit weekend houdt de Stichting IJsselhoeven in drie avonden een weemoedig afscheid van ’t Halfvasten, een eeuwenoude IJssel-boerderij. Volgende week wordt de boerderij gesloopt in het kader van het project Ruimte voor de rivier. Het is een zeldzame mooie avond als het publiek bij de ondergaande zon de dijk op wandelt naar de tribune die zich zo natuurlijk vormt op de oude dijk. De gastvrouwen en -heren zijn gekleed in boerenkledij van weleer. Twee meisjes maken zich in gestreepte badpakken klaar voor een zwemwedstrijd op de IJssel. Een filmscherm komt met een tractor aangereden. Intussen is het donker en af en toe vaart een vrachtschip achter het filmscherm langs. In de film vertellen (oud)bewoners over het leven in en om boerderij ’t Halfvasten. Het is nostalgie met een scherp kantje. „Waarom hebben wij dit laten gebeuren,” vraagt een bewoonster zich af. Zelfs in 1994 toen elders de rivieren gevaarlijk buiten hun oevers traden kwam het water bij ’t Halfvasten niet boven een veilige grens, vertelt de zoon van de laatste boer van ’t Halfvasten. Hij overleed enkele maanden geleden en in diezelfde nacht knakte een grote treurwilg naast het huis.
Na de filmvertoning mag het publiek nog een laatste kijkje nemen in de boerderij, die met veel gevoel voor theater in oude glorie is terug gebracht. Er ligt nog een meid te slapen in het hooi en er zijn kalfjes op de deel. Het is goed dat je een neutje krijgt aan geboden, want dit tafereel snoert je de keel. Gelukkig is er een film en een boek en heeft Cornelis de verhalen gered.
